به پاييز مي ماني آدم هميشه باتو هوس كافه رفتن دارد...

وقت گذراندن هاي طولاني قدم زدن هاي زياد و رسيدن به همان كافه ي كوچك كه اولين قرارمان بود...

توقهوه خوردی، من چاي حرف زديم از آب و هوا شروع شد به عشق ختم شد نه راستي حرفهايمان ختم نشد ماند براي فردا...

به پاييز ميماني و قصه را خوب بلدي عاشقي اول فروريختن است ابتداي زرد شدن...

به پاييز ميماني آدم وقت ديدنت نميداند چه بپوشد چكار كند حالا من بي تو كدام صبح مهر از گلويم پايين ميرود كدام كافه... كدام... اين پاييز كه بيايد عاقل ميشوم و تو ديوانه اي اگر باور كني...

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: